“14 μήνες και 16 μέρες… και τι έχουμε δει;”Ο δήμαρχος κάνει ένα συναισθηματικό μονόλογο, αλλά ξέχασε να μας πει τι ακριβώς έκανε. Μιλάει για κούραση, ανυπομονησία και ευγνωμοσύνη, αλλά:
Δεν ανέφερε ούτε ΕΝΑ Δικό του συγκεκριμένο έργο που ολοκληρώθηκε. Δεν μίλησε για τα μεγάλα προβλήματα της πόλης και πώς τα αντιμετώπισε .Εκτός του ότι μετέφερε όλα τα προβλήματα στην προηγούμενη διοίκηση Δεν έδωσε αριθμούς, δεδομένα, αποδείξεις.Αντί να κάνει απολογισμό, παίζει τον πληγωμένο ήρωα που «προδόθηκε» αλλά θα συνεχίσει να αγωνίζεται. Αλλά η πόλη δεν χρειάζεται δραματικούς μονολόγους, χρειάζεται έργο.
“Δεν παραπονέθηκα ποτέ… αλλά φταίνε όλοι οι άλλοι”Λέει ότι δεν γκρινιάζει για την έλλειψη χρημάτων και υποδομών.
Μετά ρίχνει το φταίξιμο στο κράτος και στην προηγούμενη διοίκηση.
Τελικά ποιος φταίει; Είσαι υπεύθυνος ή όχι; Τι έκανες για να αλλάξεις την κατάσταση;Αν όλα αυτά ήταν γνωστά, γιατί κατέβηκες για δήμαρχος; Μόνο για να μας πεις 14 μήνες μετά ότι «οι συνθήκες ήταν δύσκολες»
“Πληγώθηκα, προδόθηκα, αλλά δεν απογοητεύθηκα”Άλλο ένα επικοινωνιακό κόλπο: Ο δήμαρχος-θύμα.
«Μου κάνουν επίθεση λόγω εμπάθειας». «Δεν αντέχουν την επιτυχία μου». «Θέλουν να ακυρώσουν το έργο μου».Αλλά ποιο έργο; Πού είναι;
Η αντιπολίτευση υπάρχει για να κρίνει. Αν η μόνη απάντησή σου είναι «με πολεμούν από εμπάθεια», μάλλον κάτι κάνεις λάθος.
“Σας ευχαριστώ που με αγκαλιάζετε και με ευγνωμονείτε”Έχουμε νέο ρεκόρ αυτοθαυμασμού. Το 50% του κειμένου είναι για το πόσο τον αγαπάει ο κόσμος.
Εμείς οι πολίτες βλέπουμε την καθημερινότητά μας, όχι τα like του δημάρχου. Η πόλη δεν αλλάζει με αγκαλιές και δημόσιες σχέσεις. “Θα τα καταφέρουμε, δουλεύουμε, είμαστε αποφασισμένοι”Το μόνο που μάθαμε από αυτό το κείμενο είναι ότι ο δήμαρχος νιώθει πολλά.
Αλλά εμείς δεν εκλέξαμε κάποιον για να νιώθει. Εκλέξαμε κάποιον για να δουλέψει.Και αφού 14 μήνες μετά δεν έχει τίποτα συγκεκριμένο να δείξει, προτιμά να γράφει συναισθηματικές εκθέσεις.
Η Νέα Ιωνία δεν χρειάζεται ΜΕΛΌΔΡΑΜΑ Χρειάζεται σοβαρή διοίκηση.